Neptunus Biologieweekend 1971
Eind mei 1971 bivakkeerde Neptunus samen met vele andere duikverenigingen tijdens het jaarlijkse NOB-evenement “Pinksterkamp” op het voetbalveld van Dreischor. Dit Zeeuwse dorp was in die tijd min of meer het middelpunt van de landelijke duiksport, mede vanwege de duikshop van de legendarische Frans Kok aan de binnenste ring om de kerk.
Het was een bonte verzameling tenten, waartussen Neptunus met, ik schat, een man/vrouw of vijftien een mooie plek had weten te bemachtigen. Hans Waardenburg, onze hoogst gebrevetteerde clubinstructeur en in het dagelijks leven bioloog, was er ook. Samen met zijn vrouw Marijke en huisdieren, te weten twee kleine capucijn aapjes. Die aapjes zorgden voor enorm veel hilarisch spektakel, voor zover ik me herinner. Hans had ze namelijk een groot deel van de tijd gewoon los lopen en de supersnelle beestjes probeerden overal, dus ook in openstaande tenten, voedsel te vergaren.
Dat lukte maar voor een deel, vandaar dat Hans moest bijvoederen. Dat deed hij in de vorm van krabben. Die krabben ving hij in de Oosterschelde. En ik had de eer om hem daarbij een keer te vergezellen.
We doken op één van onze populaire duiksteks, genaamd Flauwers. We doken ’s nachts en volgens mijn logboek stroomde het behoorlijk. Mij werd gevraagd een net vast te houden, waarin de vangst werd opgeslagen. Ik beschikte in dat stadium van mijn duik carrière nog niet over een lamp. Hans wel, al stelde de hoeveelheid licht dat het apparaatje verspreidde niet veel voor. Wat ik ondanks die beperking zo nu en dan waarnam was dat Hans om de haverklap zijn hand tussen basaltblokken van de dijk stak en er meestal met een krab weer uit kwam, die hij mij vervolgens aanbood om in het net te doen.
Ik was vanwege de stroming en het beperkte zicht voornamelijk druk met mezelf en had niet in de gaten dat het grote net zich vast strengelde om de kraan en automaat van Hans. En wel dusdanig vast dat er niets anders op zat om naar boven te gaan en de duik te beëindigen. Dat mocht onderhand ook wel, want we hadden er al drie kwartier op zitten en een flink apenmaal vergaard.
Jan Schoneveld